Hii readers nenu Nanda ni meku eppudu okari life lo jariginaa story ni meku eppudu cheputanu meku nachitey me comments ni naku mail cheyadam marchipokandi
డైరెక్టుగా అమలాపురం వెళ్ళే బస్సు రద్దవ్వడంతో కాకినాడ బస్ ఎక్కాడతను.
పండగ సెలవులు అయిపోవడంతో తిరిగి వూర్లకి పోయేవాళ్ళతో బస్సు కిటకిటలాడుతూవుంది. సీటుదొరక్కపోవడంతో బాగా వెనక్కిపోయి నించున్నాడు శిరీష్. అక్కడ FMలో “గాల్లో తేలినట్టుందే…” సాంగ్ ప్లే అవుతుంది. అతని మనసులో కూడా…
తన తొమ్మిదేళ్ళ సర్వీసులో మొదటిసారి ఓ గర్ల్స్ హైస్కూలుకు అతనిని బదిలీ చేసారు. అదీ అమలాపురంలోని రూరల్ ఏరియాకి.
పోకిరీ సినిమాలో అన్నట్టు అమలాపురంలో అమ్మాయిలు బావుంటారటగా..! చిన్నగా నవ్వుకుంటూ కాస్త కళ్ళుమూసుకున్నాడు.ఇక శిరీష్ గురించి చెప్పాలంటే, ఆరడుగుల అందగాడు. ఉంగరాల జుట్టు. కసరత్తు చేయడం వల్ల ఏర్పడిన తీరయిన ఆకృతి, అలాగే, గుండ్రని మోము కలిగి వున్నాడు. 32 ఏండ్లు దాటినా అతనింకా బ్రహ్మచారే. అలాగని అతనికి ఏ శారీరిక లోపమో ఉందనుకుంటే మీరు పప్పులో కాళేసినట్టే..!
ఎందుకంటే పెళ్ళైనవారు కానివారు అన్న తేడా లేకుండా అందరూ అతని వొళ్ళో వాలిపోతుంటారు. కేవలం చూపులతోనే కైపెక్కించగల సమర్థుడు. అందాలను అన్వేషించి అస్వాదించడం అతనికి అలవాటు. ఇంతకుముందు అతను పనిచేసిన స్కూళ్ళో కూడా చాలామంది మేడంలకు స్వర్గసుఖాలను అందించాడు.అందరితో మంచిగా ఉంటూ క్రమశిక్షణ కల్గిన టీచరుగా శిరీష్ కి మంచి పేరుంది. తెరవెనుక మాత్రం, అతను మొగ్గలనుండి మకరందాన్ని త్రాగే తుమ్మెదలాంటి వాడు. అవును… మొగ్గలనుండే!
పువ్వుల నుండి కాదు (కన్నె) మొగ్గలనుండి మధువుని జుర్రుకోవడాన్ని శిరీష్ ఇష్టపడతాడు. కాని అతనికి ఆ అవకాశం చాలా కాలంగా దొరకట్లేదు. ఇప్పటివరకు Boys’ స్కూళ్ళో పనిచేయడం వల్ల అడపాదడపా చిన్న చిన్న చిలక్కొట్టుడు తప్ప పెద్దగా ఏమి రాలిందిలేదు. ఇన్నేళ్ళకి ఇలా తనకి అదృష్టం తలుపుతట్టడంతో అతనికి కాళ్ళు నేలమీద నిలవడం లేదు. మొత్తానికి అతని ఎదురుచూపులు ఫలించనున్నాయి…!
ఇంతలో ఎవరో తనని తగలడంతో ఈ లోకానికి వచ్చాడు.ఓ 26-27 ఏళ్ళ యువతి వెనుకభాగం అతని ముందుభాగానికి తగిలింది. అతను వెంటనే ఆమెవైపు చూడగా ఆమె ఇలా అంది, “సారీయండి! ముందునుంచి తోస్తున్నారు.”
“It’s Okay!” అంటూ ఆమెవైపు తన దృష్టిని కేంద్రీకరించాడు. ఆమె ముఖము చిన్నగా కోలగావుంది. వెనకనుంచి ఆమె ఒంపులు బాగా కనిపిస్తున్నాయి.
చూస్తే బాగా చదువుకున్నదానిలా ఇంకా పధ్ధతిగల మనిషిగా అనిపిస్తుంది. మరీ తెల్లగా లేకపోయినప్పటికీ, యవ్వనపు పరిమళాలను వెదజల్లుతూ శిరీష్ ని ఉక్కిరిబిక్కిరి చేస్తూవుంది. అక్కడ ఆమె పరీస్థితి ఇంచుమించుగా అలాగే ఉంది. ఆమె కూడా శిరీష్ ని చూడగానే ఆకర్షితురాలయ్యింది. ఓరకంట అతన్ని చూడసాగింది.అప్పుడే డ్రైవర్ సడెన్ బ్రేక్ వేయడంతో శిరీష్ ఆమెను గట్టిగా తగిలాడు. ఆ దెబ్బకి ఆమె ముందుకు తూలిపడిపోతుండగా ఆమెని పట్టుకున్నాడు.
ఇది నిజంగా అతని భాగ్యమనాలో ఇంకేమనాలో తెలీదుగానీ, అతని ఆమె కుడి స్థనం అతని చేతుల్లోకి వచ్చింది. వెంటనే ఆమెకు sorry చెప్పేసి తన చేతిని వెనక్కి తీసుకున్నాడు. కానీ, ఆమె మనసులో ఏమనుకుందో అమెకే తెలుసు. ‘ఆహ్… ఏం పట్టు…!’ అతను ఒక్కసారి పట్టుకోగానే కరెంట్ షాక్ కొట్టినట్టయింది తనకి. కింద తడి మొదలయింది.
సిగ్గుతో నోటమాటరాలేదు.
ఇక్కడ శిరీష్ కి ఆమె ఇంకా ఎవరూ తెరవని పుస్తకమని అర్ధమైంది. అలాకాకపోయుంటే ఆమె శరీరం ఇంత సున్నితంగా ఉండేది కాదు.
శిరీష్ ఇలా అడిగాడు, “మీ పేరు..?”
ఆమె కాసేపాగి, “అంజలి అండి,” అంది.
శిరీష్: ఎక్కడివరకు మీ ప్రయాణం?
అంజలి: నేను కాకినాడ వెళ్ళాక అక్కడినుంచి అమలాపురం వెళ్ళాలి…
శిరీష్: అమలాపురం..?
అంజలి: ఆ.. అవును… అక్కడ రూరల్ ఏరియాలోని బాలికల ఉన్నత పాఠశాలలో ప్రిన్సిపాల్ గా పనిచేస్తున్నాను.అది
వినగానే శిరీష్ అవాక్కయ్యాడు.
తనకి ఈ పేరే చెప్పారు… ప్రిన్సిపాల్ అని…. ఈమేనా..?!?
కొంచెంసేపు ఆలోచించి తన వివరాలేమీ చెప్పకూడదని నిర్ణయించుకున్నాడు.
ఈ కలయిక భలే విచిత్రమైనది.
అంజలిని ఎప్పుడయితే పట్టుకున్నాడోఅప్పుడే అనుకున్నాడు తనకి ఈ ప్రయాణంలో మాంఛి time-pass ఐటెమ్ దొరికిందని. మెల్లగా బస్సులో రద్దీ తగ్గసాగింది. అంజలి అప్పుడప్పుడు వెనక్కు తిరిగి నవ్వుబాణాలను వేసేది. అప్పుడే ఓ సీటు ఖాళీ అయ్యింది. కానీ అంజలి కూర్చోకుండా ఓ ముసలివాన్ని అక్కడ కూర్చోనిచ్చింది.అంజలి: ఏంటీ! ఏదో దీర్ఘాలోచనలో ఉన్నట్టున్నారు.?
శిరీష్: అఁ… అదే.. మీరింకా పెళ్ళి ఎందుకు చేసుకోలేదో అని…
అంజలి ముఖంలో కాస్త ఆశ్చర్యంతో బాటు కాస్తంత ఆవేదనని అతను గమనించాడు.
అంజలి: అది… మీకెలా తెలిసింది.?
శిరీష్: (నవ్వుతూ) మీ వొంట్లోని ఆకర్షణాశక్తిని బట్టీ అనుకోండి. నిజం చెప్పాలంటే నాక్కూడా పెళ్ళికాలేదు. కానీ, ఏదో లోకం చూసిన అనుభవం. అంతే!
అంజలి: (అర్ధంకాక) అంటే…
శిరీష్: అరే.. వదిలెయ్యండి.. అయినా ఇంత చిన్న వయసులోనే మీరు ప్రిన్సిపాల్* అయ్యారంటే నమ్మలేకున్నాను. ఆ కిటుకేంటో కాస్త చెప్పరూ!
అంజలి: (ఓసారి నవ్వి) ఏ కిటుకూ లేదు. అలా కొన్నిసార్లు జరుగుతుంది. రెండేళ్ళ క్రితమే నన్ను డైరెక్టుగా ప్రమోట్ చేసారు.
శిరీష్: ఓ… అలాగా!
ఇలా మాట్లాడుతూ మాట్లాడుతూ అంజలి తనకు కళ్ళుతిరుతున్నాయని చెప్పి శిరీష్ భుజంమీద తలవాల్చి కళ్ళుమూసింది. శిరీష్ ఒకతన్ని లేపి అంజలిని అక్కడ కూర్చోమన్నాడు. అంజలి కూర్చొని శిరీష్ వైపు దీనంగా చూసింది. కానీ కాసేపటికి ఆమె పక్కసీట్ ఖాళీ అవ్వడంతో శిరీష్ కూర్చున్నాడు.
అంజలి అతని ఛాతీపై తలవాల్చింది. శిరీష్ కి అర్ధమైంది ఈ చిలిక తొందరగానే చిక్కేలావుందని. ఆమె తలపై చేయివేసి నిమరసాగాడు. ఆమె మెల్లగా అతని వొడిలోకి జారి కళ్ళుమూసుకుంది. ఈ చర్య శిరీష్ సహనానికి పరీక్ష పెట్టింది. పేంట్లోవున్న తన ఆయుధం మెల్లగా ఒళ్ళు విరుచుకోసాగింది. అంజలి కూడా దాన్ని గమనించి నిద్రలోవున్నట్టుగా నటిస్తూ తన కుడిచేతిని తలకింద పెట్టుకుని పడుకుంది. ఇప్పుడు అతని అంగం గట్టిపడటం ఆమెకు బాగా తెలుస్తున్నది. ఇదంతా ఆమెకు ఓ కొత్త అనుభవం. నెమ్మదిగా ఆమె బుగ్గలు ఎర్రబడ్డాయి. ఊపిరిలో వేగం పెరిగింది.
అప్పటివరకు ఆమెలో నిద్రపోతున్న సెక్స్* భావనల్ని శిరీష్ మేల్కొల్పాడు. ఎందుకో తన మనసు అదుపుతప్పుతోంది. అతను తనకి అస్సలు పరిచయంలేని వాడు… కలసి 2-3 గంటలే అయ్యిందనీ తెలుసు…అయితే ఏంటి.!
ఆమె ఈ అంతర్మధనంలో ఉండగా బస్సుని భోజనాలకోసం ఆపారు. అంజలి పడుకున్నట్లు నటిస్తుందని తెలుసుకోలేనంత అమాయకుడేం కాదు శిరీష్.
అయినా బస్సు ఆగగానే ఆమెను లేపడానికి ప్రయత్నించాడు. నిద్రపోయేవాళ్ళను లేపగలంగానీ… నిద్ర నటించేవాళ్ళను ఏం లేపగలం. ఓ 3-4 సార్లు కదిపాక అంజలి ఇక తప్పదన్నట్టుగా లేచి ఒళ్ళు విరుచుకుంటూ శిరీష్ ని చూసి, “ఒహ్…! Sorry,” అంది.
శిరీష్: అరే… సోరీ చెప్పేంత మేటర్ ఏమైందిప్పుడు… కాకపోతే…ఒకటి..
అంజలి: ఏంటి?
శిరీష్: మీ వల్ల నాలో స్పందనలు మొదలయ్యాయి.. అ..హ… అద్..దే.. నేనోసారి అలా కాస్త ప్రకృతిని పలకరించి వస్తాను.
ఆ.. వచ్చేటప్పుడు మీకుకూడా తినడానికి ఏదైనా తెస్తాను అంటూ ఆమె సమాధానం కోసం ఎదురుచూడకుండా బస్సు దిగిపోయాడు.అంజలి ఇబ్బందిగా అటు ఇటు కదిలింది. ఇలాంటి మగాడిని చూస్తే మనసు చలించడం సహజం. కానీ, అతనితో ఇంత సన్నిహితంగా మెలిగే తెగింపు తనకెలా వచ్చింది. అతను పక్కనుంటే తనకు స్వర్గంలో విహరిస్తున్నట్టుగావుంది.
ఈ ప్రయాణం ఎప్పటికీ ముగిసిపోకపోతే ఎంత బాగుంటుందీ… ఇటువంటి అనుభూతి ఆమెకు మునుపెన్నడూ కలగలేదు.
ఇకపోతే శిరీష్ మిగతా ప్రయాణాన్ని మరింత రసవత్తరంగా మార్చే ప్రయత్నంలో ఉన్నాడు.
తనవద్దవున్న మత్తుగోళీలను ఓ కూల్ డ్రింకులో కలిపాడు. తన పేంట్ జిప్ కొద్దిగా ఓపెన్ చేసి ఉంచాడు… అంజలికి కనపడేలా..
ఒకవేళ తనని రేపు జాయిన్ చేసుకునేది ఈ అంజలీయే అయితే తన రొట్టె విరిగి నేతిలో పడ్డట్టే!
ఇప్పుడు అతను దగ్గరవ్వడానికి ప్రయత్నిస్తే ఆమె కూడా సహకరిస్తుందని అతని నమ్మకం.
అంజలికి ఎట్టిపరిస్థితిలోనూ తన గురించిన వివరాలు చెప్పకూడదు. అంజలికి ఆ విషయం తెలిసేలోగా ఆమె పువ్వుని నలిపేయాలి.
కానీ… తను మొదలుపెట్టినా ఆమెనించి ప్రతిఘటన ఎదురైతే??? అంతటితో కాదు కదా… మళ్ళీ ఆమెను స్కూళ్ళో ఫేస్ చెయ్యడం… ఈ ఆలోచనలతో శిరీష్ బుర్ర వేడెక్కిపోతుంది.
ఏమైనా, తొలి అడుగు ఆమెనుండి వస్తేనే మంచిదని శిరీష్ భావించాడు.అప్పుడే బస్ కదలడంతో హడావుడిగా ఎక్కాడు శిరీష్.
అంజలి: ఏమైపోయారు మీరు.. నాకనిపించిందీ.. మీరిక రారేమోనని!
శిరీష్: ఏం లేదండీ.. మీకోసం కూల్ డ్రింక్ ఇంకా ఫ్రూట్స్ తేవడానికి వెళ్ళాను… అంతే!
ఆ మత్తుగోళీలు కలిపిన డ్రింక్ని అంజలికి అందించాడు.అంజలి: Sorry అండీ, నేను కూల్ డ్రింక్స్* తాగను.
ఆమె అలా అనగానే శిరీష్ మొహం వాడిపోయింది కానీ వెంటనే తేరుకుని, “అరే.. తీసుకోండీ…ఇందాకే కళ్ళు తిరుగుతున్నాయన్నారుగా! దీంతో ఆ తిరగడం తగ్గుతుంది,” అన్నాడు.
అంజలి: ధ్యాంక్స్ అండి! కానీ నాకెప్పుడూ కూల్ డ్రింక్స్ పెద్దగా నచ్చవు. సరే, మీకోసం ఈ ఫ్రూట్స్ తీసుకుంటాను.అని నవ్వుతూ చెప్పింది. శిరీష్ అంజలికి కనపడకుండా నిట్టూర్చి ఆ కూల్ డ్రింకుని తన బేగ్లో పెట్టి కుర్చీలో కూలబడ్డాడు.
ఆమెవైపు తిరిగి, “ఇదిగోండి… అరిటిపళ్ళు తీస్కోండి,” అన్నాడు. ఆమె ఓ అరటిపండుని తీసుకుంది. దాన్ని చూడగానే ఆమెకు ఏదో గుర్తొచ్చి ఫక్కున నవ్వింది. (ఆ అరటిపండు ఓ మూడంగుళాలుండచ్చు!)
శిరీష్: ఏమయింది?
అంజలి: (నవ్వును ఆపుకుంటూ) ఏఁ… ఏం లేదు.అంజలినీ అరిటిపండునీ చూడగానే శిరీష్ కి లీలగా విషయం అర్ధమైంది.
శిరీష్: అదేమిటో చెప్తే మేం కూడా నవ్వుతాం కదా! అయినా మీరు నవ్వితే బాగున్నారు.
అంజలి: అంటే… నవ్వకపోతే బాగోనా!?
శిరీష్: అబ్బే… అలాగని కాదు…అదీ-
అంజలి: సర్లెండి, నాకు.. మీ అరటిపండుని చూస్తే నవ్వొచ్చింది.
శిరీష్ అప్రయత్నంగా తన పేంట్ వైపు చూసాడు. ‘జిప్ పూర్తిగా ఊడిపోయిందా…? లేదు, అంతా సవ్యంగావుంది.
శిరీష్: (కొంటెగా) హుఁ… ఏం చేస్తామండీ, నేనైతే దాన్ని పెంచలేదు. దానంతటదే పెరిగింది మరి.!అంజలికి నవ్వాగలేదు. శబ్దం బయటకు రాకుండా నోటికి అడ్డంగా చెయ్యిపెట్టుకుంది. ఆమె మదిలో ఆ రెండో అరటిపండు చక్కర్లు కొడుతున్నది. తన వ్యక్తిత్వానికి సంబంధించిన విషయాలలో అంజలి చాలా జాగురూకతతో వ్వవహరిస్తూవుంటుంది. కానీ, శిరీష్ ఆమె ఎన్నడూ అనుభవించని భావాలను మీటాడు.
‘ఏదోవుంది ఈ మగాడిలో!’ అనుకుందామె.అంజలి: శిరీష్ గారు, మీరేం చేస్తుంటారు?
శిరీష్: చాలానే చేస్తుంటాను లేండి. అయినా, కొన్ని విషయాలు అడిగినా చెప్పకూడదు, అలాగే కొన్ని విషయాలు అడగకపోయినా చెప్పాల్సివుంటుంది. సమయం వచ్చినప్పుడు నేనే చెప్తాను….ఆ… అవునూ, ఇంతకీ మీరెందుకింకా పెళ్ళిచేసుకోలేదో చెప్పనేలేదు..! అంజలి భృకుటి ముడిపడింది. తన ప్రశ్నని దాటవేసి తిరిగి తననే ప్రశ్నిస్తున్నాడు,
ఇతన్ని నమ్మొచ్చా!
అంజలి ఈ మీమాంసలో ఉండగా శిరీష్, “నేనేదో క్యాజువల్గా అడిగానంతే, మీ పర్సనల్ విషయాలను అడిగి మిమ్మల్ని ఇబ్బందికి గురిచేసుంటే, ఐ యామ్ సో-” అంజలి కంగారుగా, “అయ్యో! అదేం లేదండీ… Of course, ఇది నిజంగా కొంచెం పర్సనల్ మేటరే! కానీ మీతో చెప్పడం వలన నాకు పోయేదేం లేదు. Actually, ఆరేళ్ళ క్రితం నా చెల్లి ఎవరినో ప్రేమించి వాడితో వెళ్ళిపోయింది. ఆ దిగులుతో మా అమ్మ చనిపోయింది.
నాన్నకి గుండె పగిలి మంచం పట్టారు. మా చిన్నాన మాకు కొంత అండగా నిలిచారు. ప్రస్తుతం నాన్నగారు చిన్నాన దగ్గరే ఉంటున్నారు. నేనిలా అప్పుడప్పుడు వెళ్ళి చూస్తూ ఉంటాను.”చెప్పుతుండగా ఆమె కళ్ళవెంబడి నీళ్ళు రాసాగాయి. “దేవుడు నా కుటుంబానికి ఎందుకింత శిక్ష వేసాడో తెలీదు. కానీ, ఆ రోజునుంచీ నేను ఒంటరిగా బతకాలని నిర్ణయించుకున్నాను.”
శిరీష్ ఆమె బాధని చూసి చలించిపోయాడు. అతనికి ఏం చెప్పాలో అర్ధం కాలేదు.
మెల్లగా “I am sorry…” అన్నాడు “అంజలిగారు, నేనేదో మామూలుగా… (గొంతు సవరించి) మీకదంతా మళ్ళీ గుర్తుచేసి మిమ్మల్ని బాధపెట్టాను, I am really very… sorry.”అంజలి అతని భుజంమీద తలవాల్చి ఏడ్వసాగింది. శిరీష్ ఆమె తలమీద చెయ్యివేసి నిమురుతూ ఓదార్చాడు. కాసేపయ్యాక మెల్లగా అంజలి చెవిలో,
“నేనింకా ఎందుకు పెళ్ళిచేసుకోలేదో తెలుసుకోవాలని మీకులేదా!?” అని గొణిగాడు.
Meru pampini comments bati next story rastanu naa mail
chnanda3@gmail.com